Rob is de bedenker van de Telly-Talker. Door omstandigheden raakte Rob in een tijdelijk isolement. Hij vind het woord ‘eenzaamheid’ een naar woord zeker omdat het ook zo breed is. Rob kwam na een vervelende relatiebreuk in een dal terecht en ervaarde een sterk gevoel van gemis, verdriet en machteloosheid. Die hem gedurende een korte periode zelfs letterlijk pijn in het hoofd deed. Een telefoontje naar zijn moeder hielp op zo’n moment even, maar na afloop kwam het gevoel dubbel zo hard weer terug. Toen Rob op een dag aan de toon van zijn moeder hoorde dat ze het gesprek af wilde ronden sloeg de paniek behoorlijk toe. Hij zegt hierover dat hij niet wist wat hem overkwam en dat hij dit soort gevoelens ook nog nooit in deze hoedanigheid heeft ervaren. Hij vroeg zijn moeder om de telefoon op handsfree te zetten zodat hij wit dat er iemand was die hem hoorde als hij iets wilde zeggen. “Die geruststelling had ik op dat moment gewoon heel hard nodig” zegt hij daarover. Hij vroeg naar welk programma ze op TV zat te kijken en zei dat het misschien leuk was dat ze dit dan samen konden doen. Hij stemde dan op hetzelfde programma af om zo samen te TV te kunnen kijken, elk op zijn/haar eigen bank met een open telefoonverbinding. Na dit enkele weken gedaan te hebben gaf hij aan zijn moeder aan dat het best prettig was om op die manier TV te kijken. Zijn moeder vertelde hem dat ze al die weken dat ze samen aan de telefoon zaten, het geluid van de TV uit had staan omdat het niet mogelijk was om op die manier de TV te volgen. Ze heeft weken lang geacteerd dat ze met hem TV keek omdat de liefde van een moeder meestal onvoorwaardelijk en niet leeftijdsgebonden is.
Het probleem dat ontstond was het rondzingen van het geluid als beide de tv aan hadden staan. Voor deze technische onvolkomenheid bestaat nog geen oplossing. Die is Rob zelf gaan uitdokteren met hulp van anderen toen hij in de cijfers rondom eenzaamheid was ‘gedoken’ en daar heel erg van was geschrokken.
Naast de technische uitdaging is hij een concept gaan schrijven om zoveel mogelijk mensen te kunnen verlichten van dat onbehaaglijke en nare gevoel. Ook sociaal geïsoleerde mensen kunnen met dit concept de eenzaamheid (gedeeltelijk) vervangen voor gezelligheid op de momenten dat ze daar zelf behoefte aan hebben. Rob noemt dit; ‘Gezelligheid on demand’.
Het idee was geboren en tijdens een Hackington met de naam ‘Dutch Hacking Health’ welke door het LUMC, TU Delft en Erasmus MC werd beoordeeld ontving Rob samen met zijn teamleden de meest impactvolle innovatieprijs voor dit concept en dat was een geweldige bemoediging voor hem om ermee door te gaan want ondanks alle lovende en positieve reacties is het tot de dag van vandaag heel moeilijk om geld ‘los’ te krijgen om zo een zogenaamde Proof of Concept (pilot) op te kunnen zetten..
Rob wil met de uitwerking van zijn idee bijdragen aan het verkleinen van het grote probleem dat eenzaamheid in onze samenleving is geworden. Hij krijgt bijval van vele kanten. Er is een stichting opgericht onder de naam De Praatjesmaker. Op die wijze hopen Rob en de bestuursleden te zorgen voor de ontwikkeling van ‘de Telly-Talker’, die mensen in staat stelt om samen met bekenden en onbekenden tv te kijken en een nieuw sociaal netwerk op te bouwen indien dat gewenst is. Alles wat hij heeft verzonnen is onder de noemer; ‘niets moet maar (bijna) alles mag’ op papier gezet. En de bediening van de Telly-Talker moet zo eenvoudig zijn dat iedereen er mee om kan gaan, zelfs als je nog nooit iets met een computer of smartphone hebt gedaan.
Minister Hugo de Jonge heeft grote waardering voor dit idee en heeft ervoor gezorgd dat Omroep Max aandacht besteedde in de uitzending ‘Eén tegen eenzaamheid’.
Zorgcentra hebben belangstelling voor de Telly-Talker. Maar ook onderwijsinstellingen zoals Fontys willen dit goede initiatief steunen.
Het is de hoop van Rob en het bestuur van stichting De Praatjesmaker dat de Telly-Talker een succes word en de eenzaamheid onder mensen mede hierdoor sterk zal afnemen!